London Calling

De Duitsers noemen het Tapetenwechsel en in Engelstalige landen spreekt men van een change of scenery wanneer je de behoefte voelt opkomen een andere omgeving te willen zien. Ik koos Londen toen ik het verlangen voelde me een paar dagen onder te dompelen in een grote stad. Na een lang weekend in deze bruisende metropool kon ik maar één conclusie trekken: London is the place for me.
 
Na een periode van optredens, gesprekken over en planning van nieuwe projecten was ik toe aan een kleine break, een adempauze. Aangezien ik mezelf vooral als een stadsmens beschouw, koos ik voor Londen. Een stad, net als Parijs, waarin je kunt opgaan, waarin je kunt verdwalen en waarin je ook letterlijk oog in oog staat met de geschiedenis, met kunst en cultuur. Een stad ook, zo merkte ik, waar je volop aan je trekken komt als foody of liefhebber van een drankje. 
 
In de geest van de huidige tijd besloot ik per trein te reizen. Niet alleen beter voor het milieu, maar ook relaxter en bovenal handiger dan vliegen. Je komt namelijk niet aan op een verafgelegen vliegveld, maar stapt uit op St. Pancras, hartje Londen. De hustle and bustle van de grote stad ervaar je meteen als je uitstapt. De actie kan beginnen. 

​London calling!

Keuzestress ligt op de loer, want Londen heeft veel te bieden en de tijd die je er bent is meestal te kort. Een opera bezoeken in Covent Garden, een musical op West End wellicht? Of toch maar shoppen bij Harrods of langs de etalages wandelen van een van de bekende straten als Regentstreet en Bondstreet? Of wijken als Soho, Kensington en Chelsea doorkruisen? Een wandeling op Hampstead Heath, musea als Tate Modern, the National Gallery of the British Museum bezoeken, kunstgalerieën en imposante gebouwen bekijken? En wat te denken van de befaamde pubs? Kortom, de stad biedt meer dan je in een lang weekend gebolwerkt krijgt.
 
Ik besloot me onder te dompelen in de buzz of the city. Van hot naar her dus, kriskras door Londen ging ik op pad. Waar kon ik de eerste dag beter beginnen dan in de indrukwekkende Westminster Abbey? Zeker voor iemand, zoals ik, die de serie The Crown heeft gezien, is deze gotische kerk waar traditioneel de kroningen en begrafenissen van leden van het Britse vorstenhuis plaatsvinden, een absolute must see. Ook veel beroemde schrijvers en componisten, onder wie Henry Purcell in 1695 vonden hier hun laatste rustplaats.
​
Na de Westminster Abbey wandelde ik naar de befaamde Houses of Parliament langs de Theems. Beeldbepalend is de Big Ben die niet alleen prachtig blonk in de doorbrekende zon, maar ook een bijzonder warm geluid produceerde toen hij twaalf uur sloeg.

Met de ‘bolhoedtaxi’ heb ik me laten afzetten bij Tate Modern. Een iconisch museum voor kunst. Gratis kun je de fenomenale basiscollectie bekijken met de hoogtepunten uit de kunstgeschiedenis van de laatste honderdtwintig jaar. Bijzonder dat men dit gebouw en deze collectie zo toegankelijk presenteert waardoor iedereen, ongeacht de financiële middelen, deze kunstschatten kan bekijken.

​Kunst wordt er kennelijk zo belangrijk gevonden dat alle mensen ervan kunnen genieten. En zo zou het overal moeten zijn. Kunst voor iedereen toegankelijk.

Na het Tate, waar je gemakkelijk een paar dagen kunt vertoeven, wandelde ik verder over de South Bank richting Globe Theatre uit 1599 en genoot van het uitzicht op de stad. Via de Millennium Bridge wandelde ik richting St. Pauls’s Cathedral. Ook weer indrukwekkend. ​

De laatste jaren was ik niet meer in Londen geweest. Vrienden hadden me geadviseerd om in de Kensington Gardens de Serpentine Gallery te bezoeken. Dat was zeer de moeite waard. Het nieuwe gedeelte van deze kunstgalerie is ontworpen door de (inmiddels overleden) architecte Zaha Hadid.

Binnen bekeek ik de spectaculaire en ook duizelingwekkende videoschermen van de Turkse AI-kunstenaar Refik Anadol ‘Echoes of the Earth: Living Archive’. Een voortdurende transformatie van natuurbeelden die zo uit de National Geographic lijken te zijn gekomen kwamen op me af.  

Door naar Harrods. Indrukwekkend in zijn omvang, maar voor mij een beetje too much. Ik ben meer iemand voor de kleinere boetieks en shops. Small but beautiful, zoals op de Chiswick High Road of op Carnaby Street- om er maar een paar te noemen.

Laat ik er geen doekjes om winden; ik houd van de romantische film Notting Hill. Met de taxi liet ik me afzetten op de Portobello Road. Natuurlijk is het toeristisch en heeft het wellicht veel van haar charme verloren, maar het blijft niettemin de moeite waard in die straat vintage shops en antiekwinkeltjes te bezoeken. Ook nog even in de bookshop geweest van Hugh Grant en Julia Roberts. Wie door de toeristische aandachttrekkerij heen kijkt ontdekt in Notting Hill nog veel moois.
 
Vlak voordat de zon onderging wandelde ik, iets ten noorden van het centrum, in Hampstead Heath de heuvel op die me een prachtig uitzicht bood op de stad. Hampstead is met zekerheid een bezoek waard. Het heeft zijn dorpsachtig karakter behouden met mooie Victoriaanse huizen en veel groen. Naar het schijnt wonen veel kunstenaars en mensen uit de wereld van het entertainment in deze wijk. 

Terugrijdend vergaapte ik me aan de prachtige mansions in Saint John’s Wood en Mayfair. We reden langs wijken met gigantische huizen in één kleur. Soms wit dan weer rood. Uniform, maar zeker niet saai. Eerder stijlvol, chique indrukwekkende architectuur.  Even gestopt bij de Abbey Road Studio’s waar onder andere the Beatles hun beste platen hebben opgenomen en daarna gestopt voor een borrel in the White Lion op Covent Garden.
​
Wie Londen zegt, die zegt pubs. De ene nog gezelliger dan de andere. En voor wie liever een chique bar verkiest of graag vanuit een rooftop een Wodka Martini à la James Bond (Shaken not stirred) nuttigt is aan het goede adres. Het is er allemaal. Vertier in alle soorten en maten. Zeker in West End heb je de theaters voor het uitkiezen. Datzelfde geldt in deze stad wanneer je een jazzconcert of popconcert wil bezoeken- keuze te over.  ​

London swings like a pendulum do….

Restaurants zijn er- hoe kan het ook anders- in alle soorten en maten. Mooi voor mij is dat ze overal vragen of er rekening moet worden gehouden met bepaalde allergieën. Zeker voor wie houdt van exotische keukens of de laatste culinaire ontwikkelingen komt in deze stad goed aan z’n trekken. Londen is hypermodern en toch ook aangenaam ouderwets.

Innovatief en lovely old fashioned. Hip and happening…Van sushi en Ottolenghi tot fish and chips. Romantisch en swingend. 
 
De American Bar van het Savoy Hotel staat in de lijst van de bekendste vijftig bars ter wereld. Wie er binnenstapt en snoept van een van de vele signature cocktails -‘classics with a twist’- die begrijpt meteen waarom deze bar zo’n reputatie geniet. Je gaat terug in de tijd. Je kunt je voorstellen dat Churchill er zijn borrel nuttigde en dat er acteurs en zangers over de vloer kwamen als Cary Grant, Marilyn Monroe en Frank Sinatra.

Een touch van vroeger, maar tegelijkertijd toch ook hip and happening.

​Voor het ontbijt zit je in het Savoy aan de elegante Thames Foyer echter ook niet slecht. Met een full Savoy Breakfast -ik nam de vegetarische variant- kun je er met gemak een hele dag tegen. De sfeer is adembenemend, net als het uitzicht vanuit mijn kamer op de rivier met op de achtergrond de London Eye, Big Ben en de parlementsgebouwen. 

Ik heb die dagen in Londen vooral gebruikt om mezelf op te laden met nieuwe indrukken. Veel gewandeld en de stad geproefd. Dat heeft me goed gedaan. De sfeer is bijzonder. Op een goede vier uur treinen van huis kom je aan in een andere wereld.

Een wereld waarin aan “de andere kant van de straat” wordt gereden, waarin rode dubbeldekker bussen rondrijden, waar je nog rode telefooncellen ziet en waarin de klok een uur teruggaat. Ik heb ervan genoten en ben van plan in de toekomst vaker naar Londen te komen voor kunst, cultuur en het goede leven.

Een lang weekend is te kort voor deze stad, maar lang genoeg om de ambiance nooit meer te vergeten. 

​London keeps calling…
 
Janine